...and she was saying...

Þá er það komið í ljós að þurrkarinn minn er ekki viðgerðarinnar virði. Svo nú bíð ég eftir John svo við getum farið að finna nýjan þurrkara fyrir þetta óhreinataushlaðaheimili. Ekki seinna vænna svona rétt fyrir lokun á föstudegi. Ekki að þetta gæti ekki beðið til morguns en nú er ég búin að vera án þurrkara í heilar tvær vikur og alltaf bætist við óhreinataushlaðann þó ég reyni að þvo öðru hvoru og hengja upp. Það er bara svoddan bölvað vesen. Miklu auðveldara að stinga þessu í þurrkarann og geta brotið saman samdægurs. Sá gamli var ódýr og einfaldur og hefur enst í heil 7 ár miðað við daglega notkun og þá meina ég líka allan daginn. Svona er þetta nú hér á þessu heimili.
Ekkert gengur að laga til. Horfi bara á draslið og er eiginlega alveg sama. Þurkkaði að vísu aðeins af í gærkvöldi og ætlaði svo að klára í dag að ryksuga og svona hér í stofunni og skúra kannski aðeins yfir óhreint eldhúsgólfið, en svo fór ég það að klára Frey og koma honum í prentsmiðju, keyra Petru á skauta sem var svo lokað og þá að finna ZikZak í Grafarvogi sem tók nú tímann sinn þar sem ég rata ekkert í þessum Grafarvogi, síðan í Kringluna að skoða buxur með Petru og vinkonum hennar sem ætluðu á skauta, leita að pastadiskum sem varla fást í nokkurri búð, aftur til baka í Kringluna þar sem Petra fann bolinn sem hana langaði til, versla pínsupons í Hagkaup fyrir kvöldmatinn og nú á að drífa sig í þurrkarakaup. Ætlaði reyndar með draugaseríuna í viðgerð en gleymdi því náttúrlega. Ég get ekki munað eftir öllum hlutum sama daginn. Svona gengur dagurinn stundum, John kominn og út í búð, núna...