...and she was saying...

Mikið var dásamlegt að byrja aftur að syngja. Fékk náðarsamlegast að byrja aftur í Gospelsystrum. Eitthvað hafði mér láðst að láta vita af því að ég stefndi á að vera með í vetur og formaðurinn hafði á orði að ég virtist ekki geta ákveðið mig hvort ég ætlaði að vera með eða ekki. Það er náttúrlega alveg satt. Á erfitt með að ákveða eitthvað langt fram í tímann. Þess vegna er það undarlegt að allur októbermánuður er planlagður í utanlandsferðir. Gospeltónleikar upp á gamla máttan planlagðir 4. nóvember. Gaman.
Og ekki var síður yndislegt að hitta allar létturnar aftur. Þar eru framundan tónleikar 20. nóvember, íslenskt og keltneskt í bland. Og takk elsku Jóhanna að leyfa okkur að syngja aftur To a Rose. Og ekki er síðra nýja lagið sem við fengum. Umm...hrein unun.
Kíkti aðeins á Maríu í gær. Hún er ósköp slöpp þessi elska eftir uppskurðinn, sem tókst nú samt vel. Þarf að hringja í hana og sjá hvort hún verður send heim í dag.
Og ipodið mitt afrekaði það að þurrkast út einu sinni enn. Djöf....böggur í þessu apple drasli...