föstudagur, október 08, 2004
Það eru allir hættir að blogga. Er þetta bara helber leti í fólki eða almennt andleysi eða skortur á löngun til að tjá sig. Ég hef ekki bloggað síðan ég veit ekk hvenær og það verður bara að hafa það. En kannski er ráð að tjá sig aðeins rétt fyrir Danmerkurferð því nokkuð er víst að þá langar mig ábyggilega mikið að skrifa einhverja dellu en kemst ekki í það.
Búin að vera mjög dugleg í leti minni undanfarið. Við María búnar að gera heilu haugana af kjötbollum og olívubollum og vatnsdeigsbollum og partýbitum og skinkuhornum og hvað þetta heitir nú allt saman. Nánast búnar að fylla fyrstikistuna hjá henni af allskyns veisluföngum. Ekki get ég nú sagt að ég hafi verið sérstaklega dugleg við þetta en María rekur mig áfram eins og herforingi og þetta væri engan veginn komið svona langt á veg ef hún væri ekki svona framtakssöm. Sendi út boðskort í mitt stúlkupartý í dag. Gleymi örugglega einhverjum sem ég gjarnan vildi bjóða og þá verður bara að hafa það. Vona að enginn verði sár og virði það við mig að hálf öld í þessum heimi hefur farið dáldið illa með heilasellurnar sem eru ekki alveg eins frískar og hér í den.
Er held ég búin að koma því frá mér sem ég þurfti fyrir reisuna, 88 blaðsíðna afmælisfreyr komin í prentun og allt hitt á lokahnikknum. En ég er ekki byrjuð að pakka og gleymdi ábyggilega helmingnum af því sem ég átti að bera í farteskinu til soltinna íslendinga í danaveldi. Kannski man ég eftir harðfisknum í fríhöfninni og bæti henni við bláberjaskyrið, hrísmjólkina með karamellusósunni, flatkökurnar og hangikétið, bleiku möndlurnar, djúpurnar, lakkrísinn, súkkulaðirúsínurnar, cocopuffsið og síðast en ekki síst oragrænubaunirnar. Hætti við að bera með mér þrjú frosin slátur þegar ég sá hvað plastdúnkurinn var risastór og hefði aldrei komist í mína ferðatösku. Já, það getur verið erfitt að búa fjarri heimahögunum og fá ekki í svanganóruna allt þetta íslenska ljúfmeti sem rennur út á dagsetningum í búðunum hér. Því hér höfum við okkar amerísku, dönsku (ætlaði að segja sænsku en mundi þá að þeir éta makkarónur í tómatsósu flesta daga) og nú síðast ítalska daga. Hafiði ekki heyrt að ef þú ert staddur á stað þar sem danir sjá um drykkjuna, svíar um eldamennskuna, norsarar um húmorinn og íslendingar um fjármálin þá væri sá staður sjálft Helvíti.
Börnin mín eru hreint að fíla þetta kennaraverkfall í botn en ég get ekki sagt það sama. Sólarhringnum hér er algjörlega snúið við á nótæm og sofið fram eftir morgni. Þau eru sem sagt að færa sig smátt og smátt í átt að mínum sólarhring. Og nú er það nýjasta sem þau taka sér fyrir hendur er að sippa hér inni daginn út og inn. Þau fá allavega sína hreyfingu greyin og það er skárra en að hanga yfir tölvunni allan daginn þó þau geri það inn á milli sippustandsins.
En fröken sigurlaug nú er mál að linni að sinni og þú farir að gaufa þér í bælið svo þú sofir ekki af þér flugið kl. 13.15 á morgun...neyðist víst til að vakna fyrir allar aldir og pakka einhverjum fatalörfum í tösku innan um íslensku kræsingarnar...
Búin að vera mjög dugleg í leti minni undanfarið. Við María búnar að gera heilu haugana af kjötbollum og olívubollum og vatnsdeigsbollum og partýbitum og skinkuhornum og hvað þetta heitir nú allt saman. Nánast búnar að fylla fyrstikistuna hjá henni af allskyns veisluföngum. Ekki get ég nú sagt að ég hafi verið sérstaklega dugleg við þetta en María rekur mig áfram eins og herforingi og þetta væri engan veginn komið svona langt á veg ef hún væri ekki svona framtakssöm. Sendi út boðskort í mitt stúlkupartý í dag. Gleymi örugglega einhverjum sem ég gjarnan vildi bjóða og þá verður bara að hafa það. Vona að enginn verði sár og virði það við mig að hálf öld í þessum heimi hefur farið dáldið illa með heilasellurnar sem eru ekki alveg eins frískar og hér í den.
Er held ég búin að koma því frá mér sem ég þurfti fyrir reisuna, 88 blaðsíðna afmælisfreyr komin í prentun og allt hitt á lokahnikknum. En ég er ekki byrjuð að pakka og gleymdi ábyggilega helmingnum af því sem ég átti að bera í farteskinu til soltinna íslendinga í danaveldi. Kannski man ég eftir harðfisknum í fríhöfninni og bæti henni við bláberjaskyrið, hrísmjólkina með karamellusósunni, flatkökurnar og hangikétið, bleiku möndlurnar, djúpurnar, lakkrísinn, súkkulaðirúsínurnar, cocopuffsið og síðast en ekki síst oragrænubaunirnar. Hætti við að bera með mér þrjú frosin slátur þegar ég sá hvað plastdúnkurinn var risastór og hefði aldrei komist í mína ferðatösku. Já, það getur verið erfitt að búa fjarri heimahögunum og fá ekki í svanganóruna allt þetta íslenska ljúfmeti sem rennur út á dagsetningum í búðunum hér. Því hér höfum við okkar amerísku, dönsku (ætlaði að segja sænsku en mundi þá að þeir éta makkarónur í tómatsósu flesta daga) og nú síðast ítalska daga. Hafiði ekki heyrt að ef þú ert staddur á stað þar sem danir sjá um drykkjuna, svíar um eldamennskuna, norsarar um húmorinn og íslendingar um fjármálin þá væri sá staður sjálft Helvíti.
Börnin mín eru hreint að fíla þetta kennaraverkfall í botn en ég get ekki sagt það sama. Sólarhringnum hér er algjörlega snúið við á nótæm og sofið fram eftir morgni. Þau eru sem sagt að færa sig smátt og smátt í átt að mínum sólarhring. Og nú er það nýjasta sem þau taka sér fyrir hendur er að sippa hér inni daginn út og inn. Þau fá allavega sína hreyfingu greyin og það er skárra en að hanga yfir tölvunni allan daginn þó þau geri það inn á milli sippustandsins.
En fröken sigurlaug nú er mál að linni að sinni og þú farir að gaufa þér í bælið svo þú sofir ekki af þér flugið kl. 13.15 á morgun...neyðist víst til að vakna fyrir allar aldir og pakka einhverjum fatalörfum í tösku innan um íslensku kræsingarnar...
Comments:
Skrifa ummæli
