...and she was saying...

Mikið er ég fegin að ég geri engin áramótaheit. Ég væri löngu búin að brjóta þau öll. Gengur illa að koma sólarhringnum á rétt ról, sef þegar ég er syfjuð sem er yfirleitt á daginn og vaki svo á nóttinni yfir engu. Svaf algjörlega af mér gærdaginn og svo hálfa nóttina en sit nú hér fyrir framan tölvuna og er sú eina á fótum. Er að pæla í að skúra áður en fólkið mitt flykkist á fætur. Hrund og Rakel ætla að vera hjá hinni ömmunni um helgina. Sakna litlunnar minnar um leið og hún fer út úr húsi en auðvitað verður hin amman að fá sinn skammt af henni líka.
Vona að Gunnsunni minni hafi gengið vel í aðgerðinni. Hún á að vera komin heim. Bjalla kannski í hana í dag ef ég man eftir því. Man heldur ekki hvenær María kemur heim frá Danmörku. Hringi kannski í hana í dag líka. Hef ekki heyrt í henni síðan hún fór út. Og svo byrja kóræfingar eftir helgina.
Og nú skal haldið í skúringar...