...and she was saying...

Er nýbyrjuð að lesa bók Vigdísar Gríms um Bíbí Ólafsdóttur. Hef nú ekki lesið mikið eftir Vigdísi, held að ég hafi lesið Grandaveg 7 og svo ekki meir. Sagan um Bíbí er eiginlega svona ævisaga þó orðafar Vigdísar sé svoldið á bókinni. Bíbí ólst upp í svokölluðum Múlakampi sem var að ég held braggabyggð. Einhverra hluta vegna var litið niður á þá sem bjuggu í þessum bröggum sem kaninn og bretinn skyldu eftir þegar seinna stríði lauk. Og ég skil það ekki alveg. Amma Rósa, sem var mamma pabba bjó í einum svona bragga sem var í minni minningu vestur í bæ. Man ekki hvað það braggahverfi var kallað, kannski Melakampur, veit það ekki. Við fórum oft í heimsókn til Ömmu Rósu á sunnudögum. Tókum strætó úr Hafnarfirði af því að við áttum ekki bíl og fórum út trúlega hjá Landspítalanum, af því að ég man að við fórum framhjá Þóroddstöðum þar sem tónlistarhúsið Ýmir er og framhjá Miklatorgi, en þar var hringtorg og leikskóli á horninu við Snorrabraut og Miklubraut. Þar gaspraði mín elskulega systir alltaf yfir allan vagninn: "Þarna var pabbi þegar hann var lítil, er það ekki Mamma", mömmu til mikillar armæðu. Held að hann hafi aldrei verið á leikskóla eða dagheimili eins og það hét þegar ég var lítil. Mamma jánkaði því yfirleitt því annars hefði sú stutta bara þrætt við hana. Við löbbuðum svo vestur eftir til Ömmu Rósu. Mundi halda að þetta hafi verið á móts við þar sem Melabúðin er núna. Held að Djöflaeyjan gerist að einhverju leyti í þessu braggahverfi. En aldrei fékk ég það á tilfinninguna að það væri neitt slæmt að búa þarna. Í bragganum hennar Ömmu Rósu var alltaf ótrúlega fínt og við fengum pönnsur eða eitthvað annað bakkelsi og hún átti margt rosalega sniðugt. Man t.d. vel eftir kertum sem hún átti sem voru Mjallhvít og dvergarnir sjö. Það var aldrei kveikt á þessum kertum en þau voru til skrauts upp á útskorinni viðarhillu í stofunni svo við gátum horft á þau og dáðst að þeim þegar við komum í heimsókn. Svo átti hún rosalega flottan skáp sem hún geymdi í undirkjóla og fína kjóla sem mér fannst hún eiga fullt af. Það var svo sannarlega enginn kotbúskapur hjá henni Ömmu Rósu og mér fannst ótrúlega flott að hún byggi í svona sniðugu hús þar sem loftið var í boga og einhvern veginn allt öðru vísi en venjuleg hús. Veit reyndar í dag ævi Ömmu Rósu var enginn dans á rósum, missti manninn sinn ung frá 5 börnum sem hún ól upp ein. Já, stundum er tilveran svoldið öðruvísi séð með barnsaugum...